5 jan. 17
Vanwege de griep lukt werken nog niet.
Wat leert me een paar dagen op bed en op de bank?
Waarom is mijn weerstand te klein voor het virus?
Vragen die ik me vaak stel als er iets gebeurt dat tegen mijn ritme van leven ingaat. Blijkbaar moet ik er iets mee.
Vanmorgen las ik op Lazarus een artikel over afstand te doen van 500 spullen in een maand tijd. Nu is ons huis de afgelopen jaren al aardig ruimer geworden. Twee jaar geleden moesten we nog beginnen aan de overstap van een grote woonboerderij naar een twee-onder-een-kap woning. Dan is opruimen een must. Een proces dat lang na de verhuizing doorgaat. Toch triggert de tekst; net of de griep over zijn hoogtepunt heen wipt en er een nieuwe uitdaging voor me ligt.
Levend als welvarende vrouw ken ik een overdaad aan spullen. Ik houd van kiezen en niet van alle dagen van het zelfde bord eten. Het liefst zou ik voor elke dag een andere kleur en vorm hebben. Ik houd van dat speelse dat in het geluk te kunnen kiezen zit. Mij zie je niet drie dagen in dezelfde kleding rondlopen. Ja, als ik ziek ben, maar anders leve de diversiteit.
Spullen geven plezier én ze vragen tijd. Want welke oorbellen passen nu het beste? Welke sjaal mag vandaag om mijn nek? Hoe meer spullen hoe groter de valkuil die perfectie heet. Kiezen kost tijd. Dat ervaar ik ook. Een dag is zomaar om. Weer te weinig creatief bezig geweest, terwijl ik dat wel van plan was.
Rust in het hoofd krijg je als je rust in je huis en kasten heb. Wat heb ik dat vaak verkondigt tijdens een workshop Mindfulness. Zeggen en doen lopen niet altijd hand in hand. Vaak trekken ze hard aan elkaar. Wie laat als eerste los? Of wie trekt de ander omver?
Meer rust in mijn hoofd wil ik wel. Nog meer leven in het hier en nu is juist in een tijd van overdaad aan spullen maar ook aan slecht nieuws zo nodig. Wie minder heeft, waardeert meer. Dus ik begin en doe vandaag mijn eerste ding, dat is geen fijn woord, spul ook niet, dat heeft te weinig waarde, weg . Laat ik het maar een voorwerp noemen. Daar zit iets van verleden en toekomst in. Voor verwijst naar de functie die heeft en in werp zit het wegwerpen al.
Vandaag gaat een zilverkleurige dikke panty naar de kledingbak. Ooit kocht ik het vanwege de allure en glitter. Maar de spiegel vertelt me vaak genoeg dat de binnenkant en buitenkant van een zestigplusser ook niet altijd hand in hand lopen. Dus weg er mee, net als de droom van een eeuwige jeugd.
Erica Plomp-den Uyl